Ζαχαρίου, Πάνος

Η ζωή και η διακονία μου είχε πάντα επίκεντρο την υπηρεσία στη χριστιανική μουσική. Έγραφα και κατέγραφα δικούς μου αλλά και ξένους ύμνους που μετέφρασα στα ελληνικά.

Γεννήθηκα στα Χανιά της Κρήτης σε μια μουσικόφιλη οικογένεια. Οι γονείς μου, ο Πάνος και η Χρύσα, είχαν έλθει ξεχωριστά ως πρόσφυγες από την Μικρά Ασία με τον μικρασιάτικο διωγμό του 1922. Γνωρίστηκαν και παντρεύτηκαν σε μια δύσκολη εποχή προσφυγιάς αλλά και προεόρτιων της Γερμανικής Κατοχής.

Απέχτησαν 6 αγόρια, τον Τέρπανδρο, τον Δημήτριο ή Τζίμη, τον Θεοδόσιο, τον Τιμόθεο, τον Φιλήμονα και εμένα τον Πάνο που γεννήθηκα στις 16 Απριλίου του 1946. Ο πατέρας μας ο Πάνος γνώρισε τον Κύριο με ένα θαυμαστό και ιδιαίτερο τρόπο που τον σταμάτησε από απόπειρα αυτοκτονίας. Στη συνέχεια, άρχισε μία δραστηριότητα γεμάτη ενθουσιασμό κηρύττοντας τον Ιησού Χριστό και μέσα στον πόλεμο, αλλά και μετά.

Ίδρυσε την Αποστολική Εκκλησία Πεντηκοστής Χανίων, η οποία αρχικά στεγαζόταν στο σπίτι μας και κατόπιν στον χώρο που υπάρχει και σήμερα. Καταγόμενος από πατέρα μουσικό, χρησιμοποίησε το φυσικό του ταλέντο στο να ψάλλει, να γράφει και να μεταφράζει ύμνους. Κατατρεγμένος από την Ορθόδοξη Εκκλησία ως προσηλυτιστής, μετά από 11 δίκες, και πληρωμένους ψευδομάρτυρες, φυλακίστηκε για δύο χρόνια στη βαρυποινίτικη φυλακή της Αγιάς, έξω από τα Χανιά, μέχρι και την έφεσή του με την οποία αθωώθηκε. (βλέπε «ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΒΙΒΛΙΟ» - Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ Από τα ημερολόγια του Πάνου Τ. Ζαχαρίου)

Ο πατέρας μου, Πάνος Τερπάνδρου Ζαχαρίου, έφυγε από καρκίνο στην Αθήνα, την 1η Μαρτίου, 1957, σε ηλικία 51 ετών. Όλα τα αδέλφια μου είχαν τάση προς τη μουσική. Εγώ, από μικρός έλεγα παιδικά τραγουδάκια του σχολείου στον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό της Σούδας. Από το δημοτικό ξεκίνησα να παίζω το ακορντεόν και να ψάλλω. Νωρίς στην εφηβεία μου πήγα στις κατασκηνώσεις του Σουνίου και του Καλάμου και εκεί χρησιμοποίησα το ταλέντο μου. Εκεί δέχτηκα τον Χριστό στην καρδιά μου και αποφάσισα να τον υπηρετήσω. Έπαιζα το ακορντεόν για την ψαλμωδία στις συναθροίσεις της τοπικής εκκλησίας, αλλά και σε εκδηλώσεις του σχολείου και κάποια στιγμή ο σκηνοθέτης της ταινίας “Zorba the Greek” μου ζήτησε να παίξω στα 49α γενέθλια του Antony Quinn, (του ηθοποιού που υποδυόταν το ρόλο του Ζορμπά), που τα γιόρτασαν ιδιωτικά σε ένα παραλιακό εστιατόριο στο παλιό λιμάνι των Χανίων.

Την ίδια χρονιά έφυγα για την Βιβλική Σχολή- Ι.Β.Τ.Ι – στην Αγγλία, όπου και φοίτησα για 2 χρόνια. Η φωνή μου και το μουσικό μου ταλέντο -στα οποία είχαν προστεθεί το πιάνο, η κιθάρα, το μαντολίνο, το σαξόφωνο και άλλα έγχορδα- μου έδωσαν ευκαιρίες να ταξιδέψω με το μουσικό γκρουπ της Σχολής στην Αγγλία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, τη Σκωτία και την Ιρλανδία και να συμμετέχω σε δισκογραφικές παραγωγές. Έγινα επίσης μέλος του Διεθνούς Κουαρτέτου της Σχολής, γεγονός που στάθηκε η αιτία να δημιουργήσω το θρυλικό Κουαρτέτο των «Αγγελιαφόρων» με τους Ζάχο Τερζάκη, Θεόφιλο Βουρλιώτη και Ιάκωβο Καρακωστάνογλου Αθήνα το 1969. Ως «Αγγελιαφόροι» εκδώσαμε ένα 45άρι βινύλιο δίσκο, ηχογραφημένο ζωντανά στο ιστορικό στούντιο COLUMBIA, στον Περισσό, που έγινε ανάρπαστος κι άφησε εποχή.

Υπηρέτησα την πατρίδα από το 1967 μέχρι το Μάιο του 1969 ως έφεδρος ανθυπολοχαγός. Ήταν η εποχή της χούντας κατά την οποία ο Κύριος με χρησιμοποίησε όχι μόνο για να παίζω μουσική σε εορταστικές εκδηλώσεις, αλλά και για να κηρύττω ακόμη και σε Ορθόδοξη Εκκλησία έχοντας το κύρος του αξιωματικού.

Το καλοκαίρι του 1969, πολίτης πλέον, βρέθηκα στη Σουηδία όπου εξέδωσα τον επόμενό μου βινύλιο με 4 ύμνους στα σουηδικά, ελληνικά και ισπανικά. Η περιοδεία συμπεριελάμβανε και τη συμμετοχή μου ως Έλληνα σολίστα στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο Πεντηκοστής, στην περιοχή της Λαπωνίας. Εκεί γνώρισα και τον Λούις Πέτρους, τον πατέρα της Πεντηκοστής της Βορείου Ευρώπης.

Το 1970, παντρεύτηκα τη Χαρά Ρούκα και ξεκινήσαμε τη ζωή μας στην Καλιφόρνια. Εκτός σπουδών, εργασίας και δημιουργίας οικογένειας που μας χάρισε ο Κύριος, υπηρέτησα σε εκκλησίες κάτω από τις ιδιότητες του Assistant Pastor, Associate Pastor, Music Pastor και Youth Pastor.

Σπουδάζοντας Αγγλική Γλωσσολογία, Β.Α και Educational Administration, M.A., μου δόθηκαν ευκαιρίες να διδάξω στο Seminole State College Florida και La Verne University, California. Επίσης, συνάμα με Μουσικές Ευαγγελιστικές περιοδείες στην Καλιφόρνια και Νεβάδα, είχα τη δυνατότητα να διευθύνω ιδιωτικά Χριστιανικά σχολεία στην εκάστοτε περιοχή.

Το 1978, είχαμε ήδη γίνει ένα δεμένο και γνωστό ντουέτο με τη Χαρά και εκδώσαμε τον πρώτο μας LP33΄΄ βινύλιο δίσκο στα αγγλικά “TILL THE END” στη δισκογραφική εταιρία CAPITOL RECORDS στο Λος Άντζελες. Στη συνέχεια βγήκαν οι κασέτες και τα 8-tracks. Ο Κύριος μάς άνοιξε, επίσης, πολλές πόρτες και σε διάφορα χριστιανικά τηλεοπτικά κανάλια.

Το 1982, εξόπλισα ένα οικιακό στούντιο στο Σακραμέντο της Καλιφόρνιας. Από τότε η μουσική μας διακονία επεκτάθηκε με επιτυχία και σε άλλες πολιτείες συμπεριλαμβανομένης και της Χαβάης.

Το 1989, πουλήσαμε το σπίτι μας και επιστρέψαμε στην Ελλάδα για να ενισχύσουμε και να συνεισφέρουμε στον τομέα της Χριστιανικής μουσικής διακονίας. Στήνοντας το δικό μου στούντιο ηχοληψίας στη Βαρυμπόμπη, ηχογράφησα την πρώτη μας κασέτα, «ΣΕ ΔΟΞΑΖΩ» (ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΟΥ) και σχεδόν αμέσως η διακονία «ΖΩΝΤΑΣ» έφτασε στην Ελλάδα και μας ζήτησε να βιντεοσκοπήσουμε τους ύμνους στον Κάλαμο, Στη συνέχεια άνοιξε και ο τηλεοπτικός σταθμός «Κανάλι 62» που χρησιμοποίησε δεκάδες από αυτά τα μουσικά βίντεο. Στη Βαρυμπόμπη ήλθαν επίσης και πολλοί άλλοι χριστιανοί καλλιτέχνες τους οποίους βοήθησα στην ενορχήστρωση και ηχογράφηση ολόκληρου δικού τους μουσικού άλμπουμ. Το τηλεοπτικό προσωπικό στον Κάλαμο –εκτός από τον αδελφό Βασίλη Ζέτα αποτελούνταν από Ιταλούς. Ένας από αυτούς, ο Ελισαίο, ήταν ένας νεαρός ποιμένας που άνοιξε την πόρτα της διακονία μας στην Ιταλία. Από το 1990, η τετραμελής οικογένειά μου επισκέφτηκε δεκάδες εκκλησίες σε όλη την επικράτεια της Ιταλίας, από το Μιλάνο μέχρι τα Νότια παράλια της Σικελίας όπως, επίσης, και στη Γαλλία και την Ελβετία. Ήταν μία περίοδος αναζωπύρωσης κατά την οποία ο Κύριος έσωσε και θεράπευσε πλήθος ψυχών. Σε αυτές τις εκστρατείες συμμετείχαν δυναμικά και τα παιδιά μας, Αλέξανδρος και Βίκτωρ.

Το 1992 σ’ ένα ταξίδι μας στην Αθήνα συναντάμε τον Μπέννυ Χινν, ο οποίος μάς κάλεσε στο Ορλάντο της Φλόριντας όπου ο ίδιος είχε εκκλησία. Εκεί ψάλλαμε σε κάθε κήρυγμα και εξόρμησή του με αποτέλεσμα η επίσκεψή μας στο Ορλάντο να σταθεί μια ευλογία στη ζωή μας.

Επιστρέψαμε οικογενειακώς στην Ελλάδα και εγκατασταθήκαμε στη Γλυφάδα. Έστησα ένα οικιακό στούντιο και συνέχισα τις δικές μου ηχογραφήσεις καθώς και άλλων καλλιτεχνών. Ο αδελφός Ζέτας ζητούσε όμως και άλλο υλικό και μέσα σε 9 μήνες επιστρέψαμε πάλι στο Ορλάντο. Εκεί, στα χριστιανικά τηλεοπτικά κανάλια 55 και 52 έγιναν άλλες περίπου 30 βιντεοσκοπήσεις. Για τα επόμενα 4 χρόνια, από το 1993 ως το 1997, ο Κύριος μάς φέρνει τεράστιες ευλογίες. Η η τετραμελής οικογένειά μου συμμετείχε στη ροή της εκκλησίας και παράλληλα κάποιος αδελφός μάς παραχωρεί δωρεάν για τέσσερα χρόνια έναν καταπληκτικό επιχειρηματικό χώρο για το στούντιό μας στο Σάνφορντ. Επίσης, μας προσφέρεται προπληρωμένος χρόνος στο ελληνικό ραδιόφωνο του Tarpon Springs, ενώ ταυτόχρονα ξεκίνησε μία συνάθροιση της ελληνικής κοινότητας στην οποία αναλάβαμε τη λατρεία και το κήρυγμα. Την ίδια εποχή, στο Ορλάντο, μου γίνεται η πρόταση από μία Αμερικάνικη Βιβλική Εταιρεία να ηχογραφήσω στα Ελληνικά ολόκληρη την Καινή Διαθήκη, τους Ψαλμούς και τις Παροιμίες. Ταυτόχρονα, το 1993, ήρθε η πρόταση από την Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής να ηχογραφήσω ύμνους από το υμνολόγιό τους, τους οποίους θα έπαιζε ο καινούριος τους ραδιοφωνικός σταθμός στην Αθήνα, με σκοπό ο κόσμος να μάθει τους ύμνους. Από το στούντιό μας, λοιπόν, στη Φλόριντα, στείλαμε τους πρώτους περίπου 40 ύμνους, ξεκινώντας από το Νούμερο 1 (Άγιος-Άγιος-Άγιος). Ανάρπαστες έγιναν οι 3 πρώτες κασέτες που περιείχαν αυτούς τους ύμνους.

Εκεί στο στούντιο του Σανφορντ επί 4 χρόνια ηχογραφήσαμε πολλούς ύμνους και μελωδίες δικές μας και ξένες και οι γιοι μου Αλέξανδρος και Βίκτωρας ξεκίνησαν δικές τους παραγωγές και εξορμήσεις. Επίσης, εξυπηρετήσαμε και πολλούς άλλους χριστιανούς καλλιτέχνες στις ηχογραφήσεις μας.

Το 1998, η Χαρά κι εγώ πήγαμε στην Αυστραλία για να ψάλλουμε σε ένα γάμο, αλλά μείναμε πάνω από μήνα καθώς ο Κύριος άνοιξε πόρτες διακονίας σε εκκλησίες διαφόρων πόλεων και εθνικοτήτων και αποχρώσεων (ελληνική, αυστραλέζικη, ιταλική και αραβική).

Τελικά από το 2000 και μετά, η Χαρά κι εγώ παραμείναμε στην Ελλάδα από όπου κάναμε μουσικές εξορμήσεις σε εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα και σε μερικές χώρες της Ευρώπης.

Το 2003, με προσωπική πρόσκληση του ομιλητή Ράινχαρτ Μπόνκε έψαλα στο Ευρωπαϊκό Συνέδριο της Πεντηκοστής στο Βερολίνο. Το 2004 και 2005 καλεστήκαμε να ψάλουμε στο Κίεβο της Ουκρανίας σε ένα Ευρωπαϊκό Συνέδριο 14.000 πιστών στον χώρο που συνήθως χρησιμοποιούσαν εκεί για τη Eurovision. Η εκκλησία αυτή είχε φτάσει τα 50.000 μέλη.

Ο Κύριος μάς χρησιμοποίησε για να έλθει ο Μπέννυ στην Αθήνα το 1995 στο Σπόρτινγκ, δύο φορές το 2006 -τη μία φορά στο Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο και την άλλη σε μεγάλο εκθεσιακό κέντρο και ξανά το 2011 σε μεγάλο εκκλησιαστικό χώρο επίσης στην Αθήνα.

Στο κήρυγμα στο Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο τον Σεπτέμβριο του 2006, συγκεντρώθηκαν 8.000 άνθρωποι, και σηματοδοτήθηκε ως η μεγαλύτερη χριστιανική συγκέντρωση του είδους στην ιστορία της Ελλάδας. Είχα μεταφράσει και ηχογραφήσει νέους κατάλληλους ύμνους και είχα, επίσης, διδάξει την 100μελή πολυεθνική χορωδία στην Αθήνα για όλες αυτές τις ευλογημένες συναθροίσεις. Τον Δεκέμβριο παρουσιάσαμε στο Σπόρτινγκ με ομιλητή τον αδελφό μου Τζίμη, το "Ζωντανό δένδρο που τραγουδάει". Ήταν μία τεράστια σκαλωσιά σε σχήμα χριστουγεννιάτικου δέντρου που ήταν πλαισιωμένη από ζωντανή πολυεθνική χορωδία ντυμένη με πράσινες στολές. (Ήταν η επιθυμία του αδελφού μου Τζίμη και τα τελευταία του Χριστούγεννα.)

Η διακονία μας συνεχίστηκε στην Ελλάδα με διαφορετικές ρόλους, ως ποιμένας αλλά και ως επισκέπτης κήρυκας, με συνεχείς εξορμήσεις και ηχογραφήσεις, έχοντας στην καρδιά της διακονίας τη μουσική και τη λατρεία. Το 2014, ξεκίνησα το «συμμάζεμα» της πολύχρονης δουλειάς μου δημιουργώντας συνολικά 58 CDs, συμπεριλαμβανομένων όλων των τριανταενός κεφαλαίων των Παροιμιών και των δώδεκα του Εκκλησιαστή, με όλα τα εδάφιά τους μελοποιημένα σε διάφορα είδη μουσικής.

Τον Οκτώβριο του 2018, η Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής μού πρότεινε να ολοκληρώσω την ηχογράφηση του καινούριου τους υμνολογίου που είχε φτάσει τους 667 ύμνους. Ολοκληρώθηκε σε τρία χρόνια και οι 667 ύμνοι συμπεριλαμβάνονται ενορχηστρωμένοι, τραγουδισμένοι, αλλά και ορχηστρικοί (1.334 ύμνοι).

Επομένως, έκλεισαν 40 χρόνια ηχογράφησης με περισσότερες από 2.500 προσωπικές ηχογραφήσεις στο στούντιό μου, εκ των οποίων 70 περίπου δικές μου συνθέσεις στα ελληνικά, αγγλικά και ιταλικά, 281 δικές μου μεταφράσεις ύμνων καθώς και πληθώρα ηχογραφήσεων και ενορχηστρώσεων ύμνων άλλων χριστιανών καλλιτεχνών, Ελλήνων και ξένων, γνωστών και μη. Στις 20 Δεκεμβρίου του 2020, τον καιρό της πανδημίας, ο Κύριος έβαλε στην καρδιά μου να ξεκινήσω ένα Διαδικτυακό Ελληνικό Ραδιοφωνικό Σταθμό Χριστιανικής Μουσικής Συντροφιάς που θα έπαιζε ασταμάτητα και δωρεάν 24 ώρες το 24ωρο. Τον ονόμασα: doxaradio (doxaradio.airtime.pro). Ήδη τον ακούνε σε καθημερινή βάση στην Ελλάδα, σε χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία και στη Ν. Αφρική.

Ευχαριστώ και δοξάζω τον Κύριο που μου χάρισε το ταλέντο να ψάλλω, να παίζω μουσικά όργανα, να γράφω νέους ύμνους και επίσης να μεταφράζω και να ηχογραφώ ξένους ύμνους αφού πρώτα ευλόγησαν εμένα. Κράτησα την υπόσχεσή μου στον Κύριο και χρησιμοποίησα ότι μου είχε χαρίσει για τη δόξα Του. Είχα την τιμή και την ευκαιρία να συμμετέχω ως σολίστας σε κηρύγματα με τους Morris Cerulo, Reinhart Bonkee, Benny Hinn, Ron Kenoly, Dick Bernal, Sunday Adelaja, Luis Petrus, Άγγελο Δαμασκηνίδη, Λεωνίδα Φέγγο, Γιώργο Μπούσιο και άλλους. Επίσης, Τον ευχαριστώ για τη συμμετοχή και υποστήριξη στο έργο μου της αγαπημένης μου Χαράς και των παιδιών μας.