Κάποτε ήμουνα μακριά

Κάποτε ήμουνα μακριά,
μες στο σκοτάδι, στη μοναξιά,
σ’ άγνωστη έρημο,
δροσιά, νερό, ζητούσα.

Στον κόσμο έψαχνα να βρω
από κάπου να κρατηθώ
να βρω αγάπη, ελπίδα.

Μια μέρα κοίταξα ψηλά
κι είπα με πόνο στην καρδιά,
«Θεέ, αν υπάρχεις, άλλο δεν μπορώ.
Βοήθησέ με, Σε παρακαλώ
είμαι εδώ, είμαι εδώ, είμαι εδώ.»

Μια ηλιαχτίδα
γεμάτη ελπίδα ήλθε, με ζέστανε.
Ουράνια αγάπη, από τον πλάστη, με αγκάλιασε.
Το βάρος πήρε απ’ την καρδιά μου, μ’ ελευθέρωσε.
Η παρουσία του ουράνιου μου σωτήρα με γέμισε.

Αλληλούια, αλληλούια,
μ’ ελευθέρωσ’ ο Χριστός.
Ο σταυρός Του, ουράνιο φως Του
μ’ οδηγεί μες τη ζωή,
μ’ οδηγεί, μ’ οδηγεί,
μ’ οδηγεί, μ’ οδηγεί.