Ω, θαυμασία χάρις

Ω, θαυμασία χάρις, θεία και θαυμαστή,
πώς να την περιγράψω, γλώσσα μ’ αδυνατεί.
Αυτή μ’ ελευθερώνει, βάρος μου αφαιρεί,
ω, τι ένδοξος χάρις, τρισευλογητή.

Επωδός
Απαράμιλλος η θεία χάρις,
βαθυτέρα των ωκεανών,
τόσον υπερέχει, τόσον, ναι, εξέχει,
όλως επαρκής και δι’ εμέ, ναι, και δι’ εμέ.
Ευρυτέρα όλων των σκοπών μου,
ανωτέρα των αμαρτιών,
ω, μεγαλύνατε το όνομά Του, εσαεί.

Ω, θαυμασία χάρις, σώζει τ’ απολωλός
και δι’ αυτής κι εγώ νυν, εσώθην παντελώς.
Έθραυσε τας αλύσεις, θανάτου τα δεσμά,
πόσον είμαι ευγνώμων, θείε λυτρωτά.

Ω, θαυμασία χάρις, σώζουσα αμαρτωλόν,
τον πλέον μολυσμένον, τον πλέον ρυπαρόν,
τον κάμνει κληρονόμον, μέτοχον τ’ ουρανού,
ω, τι ένδοξος χάρις, του πατρός Θεού.