Ζώντας στη γη χωρίς παρηγοριά

Ζώντας στη γη χωρίς παρηγοριά,
χωρίς ανάπαυση καμμιά,
προβλήματα πολλά και πειρασμοί
τη θλίψη φέρνουν στην ψυχή.

Επωδός
Που να στραφώ; Ω, που να στηριχθώ;
Γαλήνη ψάχνω για να βρω.
Που ν' ακουμπήσω το βαρύ σταυρό,
παρά μονάχα στο Χριστό.

Φίλους καλούς, αδέλφια, συγγενείς
έχω, μα που να στηριχθώ;
Γιατ' η καρδιά μου θέλει και ζητά
τροφή, νερό από ψηλά.

Όταν το τέλος φτάσει και για με
κι ο θάνατος σκληρά θαρθεί
για να παγώσει τούτο το κορμί,
ποιος θα ζεστάνει την ψυχή;