Ω σώτερ υπερέχει αληθώς

Ω σώτερ υπερέχει αληθώς
η Ση αγάπη πάντα λογισμόν,
αλλ’ εκ ψυχής επιποθώ θερμώς,
την έκτασιν αυτής
και τον βαθμόν ν’ αντιληφθώ.

H ανθρωπίνη γλώσσα δεν αρκεί
αυτής τα κάλλη να διηγηθεί,
αλλ’ όμως ακατάσχετος ορμή,
περί αυτής
τα χείλη μου κινεί να ομιλώ.

Φωνή ανθρώπου δεν θα δυνηθή
αξίως Σην αγάπην να αινή,
αλλ’ η καρδία σώτερ με ωθεί
αυτήν δυνάμει
πάση και φωνή να εξυμνώ.

Ω πλήρωσον καρδίαν μου πτωχήν,
αγάπης Σου της καταπληκτικής
εις Σε προσάγω νυν αυτήν κενήν,
επιποθών τελείως
εξ’ αυτής να εμπλησθώ.

Kαι όταν αναβώ πλησίον Σου
και Σ’ ίδω πρόσωπον προς πρόσωπον,
θ’ αρχίσω μόλις τότε Iησού,
αυτής το ύψος
το αμέτρητον να εννοώ.