Το φορτίο της ζωής

Το φορτίο της ζωής που πιέζει την ψυχή,
δεν μπορεί να το σηκώσει μοναχός κανείς στη γη.
Είναι μαύρη η καρδιά και η κάθε συμφορά
μου λυγίζει και μου σπάζει τα φτερά.

Επωδός
Ω Χριστέ, μόνο Συ μπορείς
να μου πάρεις μέσ’ απ’ την ψυχή
το φορτίο και τους φόβους της ζωής,
για να είμαι αιωνίως ασφαλής.

Σαν το πρόβατο κι εγώ που ’χει πέσει στον γκρεμό,
πληγωμένος και χαμένος μες στον κόσμο τριγυρνώ.
Πουθενά δε βρίσκω φως, ούτε φαίνεται βοσκός
να μου δέσει τις πληγές να μην πονώ.

Σαν τυφλός μες στη ζωή που σκοντάφτει δυστυχής
και δεν ξέρει που βαδίζει και ζητάει φως να βρει,
έτσι έψαχνα κι εγώ, ώσπου βρήκα τον Χριστό
κι από τότε προχωρώ μαζί μ’ Αυτόν.