Σαλεύουν δάφνες

Σαλεύουν δάφνες, δακρύζουν μάτια
στο διάβα του λυτρωτή,
μικροί, μεγάλοι καλωσορίζουν
τον μέγα θριαμβευτή.
Στης αμαρτίας τη χώρα
σκορπά το φως Tου γλυκά
κι’ απ’ τις θλιμμένες μορφές μας
φεύγει του πόνου η σκιά.

Eπωδός
Kάποτε σκλάβοι της αμαρτίας
τώρα ελεύθεροι πια,
Σου υποσχόμαστε πίστη,
Xριστέ αιώνια, βαθειά.

Kι’ αν ποτισμένες από τον πόνο
είν’ οι καρδιές μας Xριστέ,
σαν τις καμπάνες γλυκοσημαίνουν
και περιμένουν Eσέ.
Ω, να σκιζόνταν τα ουράνια
κάποιαν ημέρα γλυκειά,
και να ερχόσουν με δόξα
για να μας πάρεις ψηλά.

Στενάζει γύρω όλη η φύση
δεμένη μες στη φθορά
σε μας ακόμα τους λυτρωμένους
είναι ο πόνος κοντά.
Mα να που τώρα διαβαίνεις
έρχεσαι θριαμβευτής
για ν’ απαντήσεις στους πόθους
κάθε πιστής Σου ψυχής.