Πολύ παλιά τα νέα

Πολύ παλιά τα νέα, κι όμως πάντοτε σπουδαία,
ότι πέθανε στο Γολγοθά, σωτήρας ο Χριστός.
Το αίμα Του λυτρώνει, συγχωρεί και δικαιώνει,
γιαυτό κι εγώ Τον δέχτηκα, και τώρα ζω στο φως.

Επωδός
Ω τι χαρά που νιώθω, Τον έχω σωτήρα
με βρήκε, με εδέχθη, η αγκάλη Του η θερμή.
Μ΄ αγάπησε, πώς χαίρω, χωρίς εγώ να ξέρω,
στη νίκη μ΄ οδηγεί, σε όλη τη ζωή.

Μου είπαν πως γιατρεύει, κάθε πόνο θεραπεύει,
βρήκαν οι χωλοί τη γιατρειά και οι τυφλοί το φως.
Και φώναξα «Χριστέ μου, έλα γιάτρεψε και μένα»
και ήρθε, με θεράπευσε, ο λυτρωτής Χριστός.

Μου είπαν πως για μένα, έχει ένδοξη μια πόλη,
που χρυσοί είν΄ όλοι δρόμοι της, κρυστάλλινοι, λαμπροί,
και άγγελοι που ψάλλουν, του σταυρού την ιστορία,
εκεί κι εγώ θα ψάλλω του αρνίου την ωδή.