Ποιμένας μου ο Κύριος

Ποιμένας μου ο Κύριος,
χορταίνει την ψυχή,
σε λόφους καταπράσινους
μ' ευφραίνει, μ' οδηγεί.

Αν θλίψη, κούραση βαριά,
πιέζουν την ψυχή,
στα κρυσταλλένια τα νερά
γλυκά θ' αναπαυθεί.

Αν χάσω την πορεία μου
σε νύχτα σκοτεινή,
Αυτός κοντά μου θα σταθεί,
σοφά θα μ' οδηγεί.

Αν του θανάτου τρομερή
με ζώσει η σκιά
και τότε δεν θα φοβηθώ,
Αυτός θα 'ναι κοντά.

Η καλοσύνη Του γλυκιά,
η αγάπη Του πλατιά,
θα συντοφεύουν τη ζωή
ως τη στερνή στιγμή.