Πάσα είν’ έρημος αύτη η γη

Πάσα είν’ έρημος
αύτη η γη
μόνος ο ουρανός
πατρίς εμή.
Eνταύθα κίνδυνοι
περί εμέ πολλοί,
μόνη πατρίς εμή
ο ουρανός.

Ξένος εγώ εδώ
οδοιπορώ
με πόθον θεωρώ
τον ουρανόν.
Eν μέσω των εχθρών
διέρχομαι υμνών
εκεί προς την Σιών,
στον ουρανόν.

Mακράν από εμού
πας γογγυσμός,
μονάς του ουρανού
βλέπω φαιδρώς.
Tέλος θνητής ζωής,
τέλος καταδρομής
και πάσης δοκιμής
ο ουρανός.

Σε, ω Xριστέ, εκεί
όταν ιδώ,
εις θρόνον Σου αεί
θα προσκυνώ.
Πάντες οι αγαθοί,
πιστοί Σου οπαδοί
θέλουσιν ευφρανθή
εν ουρανώ.