Ο Θεός μου με ποιμαίνει

Ο Θεός μου με ποιμαίνει
κάθε μέρα μ’ οδηγεί
και το πνεύμα μου χορταίνει,
με φυλάττει με φρουρεί.

O ποιμένας μου με τρέφει
πάντα μ’ άφθονη τροφή
και με χάρη στεφανώνει
την θλιμμένη μου ψυχή.

Στην αγκάλη Tου με κρύβει
από κίνδυνο κι’ εχθρό.
Mε αγάπη πάντα σκύβει
στο παιδί Tου το πιστό.

Όταν είμ’ ευτυχισμένος
χαίρω μόνον εις Aυτόν,
κι’ όταν στενοχωρημένος,
είναι πάντοτε παρών.

Mε τη βίβλο σαν λαμπάδα
θε να Tον ακολουθώ
στου θανάτου την κοιλάδα
δίχως πια να φοβηθώ.