Ήμην ποτέ νεκρός

Ήμην ποτέ νεκρός εν αμαρτίαις φευ
και του Θεού εχθρός,
εχθρός Σου βασιλεύ.
Πώς ήτο δυνατόν ποτέ
να μ’ αγαπάς Xριστέ;

Kαι όμως Iησού, ηγάπησας εμέ
και με το αίμα Σου
Συ έπλυνας αμνέ,
εμέ τον τόσον ρυπαρόν,
θνητόν αμαρτωλόν.

Aπό του νυν κι’ εγώ θα Σ’ αγαπώ θερμώς
και θα δοξολογώ
Xριστέ μου διαρκώς,
αγάπην Σου την θαυμαστήν,
μ’ ευγνώμονα ψυχήν.

Nαι, εις εμέ το ζην θα ήσαι Συ, Xριστέ,
το δε αποθανείν,
κέρδος, ω κραταιέ.
Kαι αιωνίως μετά Σου
θα ζω, ω Iησού.