Ήμην δυστυχής άνευ Χριστού

Ήμην δυστυχής άνευ Χριστού,
μή γνωρίζων την οδόν Αυτού,
ότι δι’εμέ απέθανε
στον Γολγοθά.

Επωδός
Ιλασμόν και χάριν περισσήν,
έλαβον εκεί παντοτινήν,
εύρον άφεσιν αμαρτιών,
στον Γολγοθά.

Μ’ έκαμε να αγαπώ θερμώς,
όταν μ’ έδειξε λαμπρόν Του φως,
έθεσε τας αμαρτίας μου,
στον Γολγοθά.

Άνοιξε τυφλούς μου οφθαλμούς,
ήρθε δια τους αμαρτωλούς,
έχυσε το αίμα Του για με,
στον Γολγοθά.

Ω, ελθέ κι εσύ σ’ Αυτόν ευθύς,
εις το αίμα Αυτού για να πλυθής,
εσταυρώθη και για σέ ποτέ,
στον Γολγοθά.