Η νυξ εγγίζει

Η νυξ εγγίζει σκότος προχωρεί,
ελθέ ω σώτερ, μείνον παρ’ εμοί,
παρήγορον δεν έχω εκτός Σου,
Συ μόνε φίλε μείνον μετ’ εμού.

Tο όναρ φθίνει της ζωής ευθύς,
χαρά του κόσμου, θρίαμβοι της γης,
φθοράν θανάτου βλέπω πανταχού,
ο άφθαρτος Συ μείνον μετ’ εμού.

Eν πάση ώρα έσο μοι εγγύς,
ενίσχυέ με εν τοις πειρασμοίς.
Φως, οδηγός μου και φρουρός γενού,
ημέραν, νύκτα μείνον μετ’ εμού.

Eχθρόν δεν τρέμω, αν Συ βοηθός,
δεινά και πόνους τρέμω ουδαμώς.
Θανάτου κέντρον, Άδου νείκος πού;
Nαι, θριαμβεύων βαίνω μετά Σου.

Eμπρός μου, σώτερ, κράτει Σον σταυρόν,
να μοι δεικνύει την προς ουρανόν.
Φως θείον λάμπει, σκότος ουδαμού,
ζω είτε θνήσκω, μείνον μετ’ εμού.