Εύρον τον πιστόν μου φίλον

Εύρον τον πιστόν μου φίλον, ψυχής μου λυτρωτήν,
ειν’ ο μόνος εις τον κόσμον δι’εμέ,
ο κρίνος της κοιλάδος η μόνη μου ελπίς,
είναι καταφύγιον μου πάντοτε.
Αυτός με προστατεύει, στις θλίψεις μ’ ομιλεί,
μοι λέγει θάρρος τέκνον, μη φοβού, αλληλούια,
είναι ο κρίνος της κοιλάδος,ο πρωινός αστήρ,
ειν’ ο μόνος της ψυχής λυτρωτής.

Πάσας τας αμαρτίας, εμού αφήρεσεν,
και στους πειρασμούς μου, δίνει έκβασιν,
αυτός μου θεραπεύει τας ασθενείας μου,
είναι ο μόνος εις το σώμα ιατρός.
Μέσα στας τρικυμίας πάντοτε μ’ οδηγεί,
αυτός τον οίακα πιστώς κρατεί, αλληλούια,
είν’ ο κρίνος της κοιλάδος, ο πρωινός αστηρ,
είν’ ο μόνος της ψυχής μου λυτρωτής.

Ποτέ δε θα μ’ αφήση εις ταύτην την ζωήν,
όταν εκτελώ το θέλημα Αυτού,
εν μέσω των κινδύνων, δεν θέλω φοβηθή,
η φωνή Αυτού, θα με παρηγορή.
Μου χορηγεί το Πνεύμα να με κρατή πιστόν,
να είμαι μάρτυς πάντοτε γι’ Αυτόν, αλληλούια,
είν’ ο κρίνος της κοιλάδος, ο πρωινός αστηρ,
είν΄ο μόνος της ψυχής μου λυτρωτής.

Τον Χριστόν μας εάν θέλεις ν’ακολουθής πιστώς,
εγκατάλειψον τα πάντα δι’ Αυτόν,
ζων προσέτι καθ΄ημέραν πλησίον του Χριστού,
να βαδίζης εις τα βήματα Αυτού.
Αυτός θα σε φυλλάτη, θα είναι μετά σου,
και θέλει σ’ οδηγεί στον βίον σου, αλληλούια,
είν’ ο κρίνος της κοιλάδος, ο πρωινός αστηρ,
είν’ ο μόνος της ψυχής μου λυτρωτής.