Είν’ ο Χριστός η ελπίδα μου

Είν’ ο Χριστός η ελπίδα μου, φως, δύναμη, τραγούδι μου.
Θεμέλιος λίθος, σταθερός όποιος κι αν είναι ο καιρός.
Πόση αγάπη και ειρήνη σαν φόβους κι αγωνίες παύει.
Παρηγορεί, για με είν’ τα πάντα, στέκω μέσ’ την αγάπη Του.

Μικρό μωρό ήρθ’ ο Χριστός, με σάρκα ντύθηκ’ ο Θεός,
δικαιοσύνης κι αγάπης δώρο, όμως περιφρονήθηκε.
Μέχρι που πάνω στο σταυρό Τον αποστράφηκ’ ο Θεός.
Κάθε αμαρτία σήκωσε κι εγώ απ’ τον θάνατό Του ζω.

Το φως του κόσμου μέσ’ στο τάφο, φάνηκε να νικήθηκε,
μα σε τρεις μέρες μέσα στη δόξα και πάλι αναστήθηκε.
Και καθώς στέκει νικητής η αμαρτία δεν μπορεί
να με κρατήσει γιατί Του ανήκω με το αίμα αγοράστηκα.

Καμιά ενοχή, κανένας φόβος αφού ζει μέσα μου ο Χριστός.
Απ’ την αρχή μέχρι το τέλος είν’ της ζωής μου οδηγός.
Ούτε άνθρωπος ή κόλαση δεν με χωρίζει απ’ τον Θεό,
μέχρι να φύγω ή να ‘ρθει Αυτός στη δύναμή Του θα σταθώ.