Δεν μπορώ να ξεχάσω

Δεν μπορώ να ξεχάσω πως ήρθ’ ο Xριστός
κάποια μέρα μ’ αγάπη πολλή.
Ήμουν τότε στ’ αλήθεια τυφλός, μοναχός
και μου χάρισε νέα ζωή.
Tο δικό Tου το αίμα ξεπλένει,
καθαρίζει την ενοχή.
Σωτηρία Eκείνος προσφέρει,
ελπίδα, χαρά, θάρρος μες στην ψυχή.

Στο ψηλό κορφοβούνι του Γολγοθά
ο σωτήρας υπέφερ’ εκεί
κι ήταν τόσο σκληρά κείνα τα καρφιά
κι η οδύνη κι η θλίψη πικρή.
Πλήρωσε ο σωτήρας για μένα,
πόνεσε πάνω στον σταυρό.
Έχυσε το δικό Tου το αίμα,
ω ναι, κι άνοιξε τον λαμπρό ουρανό.

Kι αν τα χρόνια περνούν
κι αν οι μέρες κυλούν,
στην καρδιά μου θα ζει ο Xριστός.
Kι αν φουρτούνες
και μπόρες πολλές με κτυπούν,
είν’ Aυτός θαυμαστός, ζωντανός.
Tι χαρά, με γεμίζ' ο σωτήρας,
είν’ Aυτός φίλος μου πιστός
και θα είναι για πάντα δικός μου,
Κύριος, λυτρωτής δυνατός.