Βράχε των αιώνων

Βράχε των αιώνων, ναι,
Συ εσχίσθηκες για με.
Μέσα θέλω να κρυφθώ,
ο αμαρτωλός, εγώ,
φεύγοντας απ’ την οργή
τρικυμίας της φρικτής.

Τ’ άγιο αίμα στο σταυρό
που σταλάζει εγώ θωρώ,
ράντισε με Συ μ’ αυτό,
για να μην απολεσθώ
κι εντελώς απόπλυνε
από κάθε μολυσμό.

Αν και χύνω άφθονα
μετανοίας δάκρυα,
αν και είμ’ ειλικρινής
σε αγώνα διαρκή,
δε με σώζουνε αυτά,
αλλά Συ, ω λυτρωτή.

Κύριε, όσο διαρκεί
η θνητή μας η ζωή
και σε κάθε πειρασμό
της ψυχής απ’ τον εχθρό,
βράχε των αιώνων Συ,
να ’σαι η καταφυγή.

Και ο έσχατος εχθρός
όταν έρθει φοβερός,
βράχε των αιώνων Συ,
να ’σαι η καταφυγή,
εις Εσέ θα στηριχθώ,
ο αμαρτωλός, εγώ.