Άκουσαν φτωχοί ποιμένες

Άκουσαν φτωχοί ποιμένες την ουράνια στρατιά
που μ’ αγάπη μελωδούσε και μ’ ανέκφραστη χαρά.
Κι αντηχούσε την ωδή τους μεγαλοπρεπής ηχώ,
«εν ανθρώποις ευδοκία», δόξα, δόξα στο Θεό.

Και ενώ από το τρόμο, έκθαμβοι, σιωπηλοί,
απορούσαν τι σημαίνει των αγγέλων η ωδή.
Ξάφνου, δόξα περιλάμπει και αγγελικός χορός,
«Εις τη Βηθλεέμ», τους λέγει, «εγεννήθηκ’ ο Χριστός».

Όταν στου Δαβίδ την πόλη έφθασαν περιχαρείς,
βρήκαν βρέφος μες στη φάτνη αντί πλούτου και χλιδής.
Εδιστάσανε, αλλ’ ήλθε εις τ’ αυτιά τους μια φωνή,
«Δόξα επί γης ειρήνη, δόξα εις το λυτρωτή».

Μες στη φάτνη εγεννήθη του υψίστου ο Υιός,
τους ανθρώπους για να φέρει απ’ την πλάνη εις το φως.
«Επί γης ειρήνη, δόξα εις τον ύψιστο Θεό,
εν ανθρώποις ευδοκία» δόξα, δόξα στο Θεό.