Αφ' ότου ειρήνη

Αφ’ ότου ειρήνη, την εμήν οδόν,
ενέπλησεν επί της γης.
Αν θλίψεις επέλθουν, δεινά σωρηδόν,
η ψυχή, όμως, είν’ ασφαλής.

Ασφαλής, ασφαλής.
Η ψυχή όμως, είν’ ασφαλής.

Και αν με προσβάλλει νυν ο πονηρός,
η πίστη μου ότι ο Χριστός,
θυσία εγένετο είναι φρουρός,
δι’ εμέ ισχυρός και πιστός.

Ισχυρός και πιστός.
Δι’ εμέ ισχυρός και πιστός.

Αφού την εμήν αμαρτίαν, Χριστέ
προσήλωσας επί σταυρού,
το βάρος αυτής αφηρέθ' απ' εμέ,
κι εν χαρά Σε αινώ Ιησού.

Εν χαρά, Σε αινώ.
Εν χαρά Σε αινώ Ιησού.

Δι' ο εις εμέ το ζην είν' ο Χριστός,
ουδόλως δεν θα δειλιώ,
διότι ειρήνη θα δώση Αυτός,
είτε ζω, είτε θνήσκω εγώ.

Είτε ζω, είτε ζω.
Είτε ζω, είτε θνήσκω εγώ.

Την έλευσίν Σου προσδοκώ Σώτερ νυν,
ο τάφος δεν είν' ο ψυχρός,
του βίου το τέρμα εδώ εις την γην,
αλλά είν' ουρανός ο λαμπρος.

Ουρανός, ουρανός
αλλά είν' ουρανός ο λαμπρός.