Στερνή πνοή

Στάζει, πέφτει το αίμα, τρέχει από το σταυρό
και ξεπλένει κάθε κρίμα κι όλο το κακό.
Δεν είχες κάλλος ούτε δόξα για να Σε ζητήσουμε
κι όμως δικά μας βάρη πήρες κι ας σ’ εξουθενώσανε
και μας αγάπησες ως τη στερνή πνοή,
ναι, μας αγάπησες ως τη στερνή πνοή.

Οι στρατιώτες κοροϊδεύουν και σκληρά χτυπούν,
περιπαίζει και το πλήθος και Σε βλασφημούν.
Απ’ το τραγούδι Σου φτιαχτήκαν γη και σύμπαν κι ουρανός.
Τώρα απ’ τα στόματα τους βγήκαν
ψέματα και χλευασμός
μα τους αγάπησες ως τη στερνή πνοή,
ναι, τους αγάπησες ως τη στερνή πνοή.

Κουρασμένα μάτια στρέφεις προς τον ουρανό
και το πνεύμα παραδίδεις πίσω στο Θεό.
Το καταπέτασμα χωρίζεται με βία στο ναό
απ’ τον πατέρα που χωρίζεται το μόνο του Υιο
που Τον αγάπησε ως την στερνή πνοή,
που Τον αγάπησε ως την στερνή πνοή.

Μεσα στο μεγάλο πλήθος στέκομαι κι εγώ,
σε θρηνώ και σε πονάω και σε αγαπώ
μα δεν τολμώ να σου ζητήσω να κατέβεις από ‘κει
γιατί εισ’ η μόνη μου ελπίδα πριν απ’ την καταστροφή,
ελπίδα που έμεινε για πάντα ζωντανή
γιατί αγάπησε ως τη στερνή πνοή.