Κάθομαι στην άκρη του γιαλού

Κάθομαι στην άκρη του γιαλού,
παίζω με ερωτήσεις του μυαλού,
αν τυχόν στο κύμα περπατήσω,
αν θ ’αντέξω, αν θα πέσω.

Στέκομαι στην άκρη του βουνού,
κάτω απ’ τις ευχές του ουρανού,
στον καλό αγώνα να μπορέσω
να τερματίσω, να μην λυγίσω.

Επωδός
Δωσ’μου τα φτερά ν’ανέβω πιο ψηλά,
πάνω απ’τους γήινους τους πόθους,
Εκεί που η αγάπη Σου αληθινά
τους κρυφούς σκορπάει φόβους.

Κύριε, στη μικρή μου τη ζωή
όλη η αγάπη σβήνει το πρωί,
το δικό σου χέρι μόνο θέλω
μες το δάκρι, μες το γέλιο.