Αν

Αν μου δώσεις μάτια στη ζωή μου,
ν’ αγαπώ το δίκαιο στη γη,
θα διαβώ το δεύτερο το μίλι
και θα ανοίγω πόρτες στη βροχή.
Κι αν μου δείξεις πως ν’ αγγίζω την πληγή,
θα έχω χέρια που θα δίνουν
και θα αφήνουν όλα αυτά που περιττεύουν,
κι όσα βαραίνουν μέσα στη ψυχή.

Επωδός
Τόση αγάπη χαρισμένη,
τόση αγάπη ξοδεμένη στον σταυρό,
για να μπορέσω ξεδιψασμένος,
να γονατίζω κι όρθιος να ζω.

Αν μου δώσεις φως απ’ την καρδιά Σου
να εξηγώ το λόγο της σιωπής,
θα αψηφώ για κάθε λυπημένο
την ευκολία τούτης της ζωής.
Κι αν είμαι υπήκοος της χάρης Σου κι εγώ,
πως το σκοτάδι στη ζωή να συνηθίσω,
δεν θα πιω νερό του κόσμου,
μα στην πηγή Σου πια δεν θα διψώ.

Αν μου πεις πώς γίνεται και σβήνεις,
όσα εγώ ποτέ μου δεν ξεχνώ,
θα ‘μαι γιος διπλά αγαπημένος
που ‘χει Πατέρα κι έχει πατρικό.
Κι αν μόνο ο σπόρος ο νεκρός αναστηθεί
στην αγκαλιά Σου αρπαγμένος θα θυμάμαι,
όσο ζω να πεθαίνω
και ως το τέλος θα’ χω υπομονή.